از هنرستان هنرهاى زیباى پسران تهران در سال۱۳۴۹ و از هنرکده هنرهاى تزئینى در سال ۱۳۵۶ در رشته معمارى داخلى فارغ التحصیل شده است.
خاکدان دهها نمایشگاه انفرادى و گروهى در ایران و سایر کشورها برگزار کرده است. عمده ترین ویژگى آثار او پرداخت واقع نمایانه و فضاسازى‌هاى وهم آلود و رازآمیز است.
پدربزرگ واحد خاکدان از اهالی آذربایجان بود که در جوانی به یکی از شهرهای روسیه مهاجرت می کند، آن جا ماندگار می شود و با زنی روسی ازدواج کرده که «ولی الله خاکدان» پدر واحد، از ثمره این ازدواج است. ولی الله در سال های بعد از انقلاب اکتبر به ایران برمی گردد و در تبریز زندگی می کند.
در سن 12 سالگی نزد زن و شوهری روسی که طراح صحنه بودند و برای راه اندازی تئاتر تبریز به آن جا آمده بودند, مدتی کار می کند. روش کار را از آن ها فرا می گیرد و بعد از آن خودش ادامه می دهد و مدتی بعد نیز به تهران می آید.
وی از پیشکسوتان طراحی صحنه تئاتر و سینمای ایران است که به طور حرفه ای سال ها این کار را انجام می داد. ساخت شهرک سینمایی غزالی به اتفاق مرحوم علی حاتمی و برای فیلم هزار دستان، از جمله کارهای او است.
وی مهارت خوبی در نشان دادن سطوح زمان د ار و کهنه داشت و به خوبی فضاهای معماری گذشته را در طراحی های صحنه ای که انجام می داد، تجسم می بخشید.
واحد، کتابخانه پدر را هم در اختیار داشت. گنجینه ای از کتاب های ادبیات و نقاشی. پس از همان کودکی چشمش به نقاشی آشنا بود. پدرش نیز معلم و راهنمایش می شود.
وقتی اشتیاق پسرش را می بیند، از هیچ چیزی برای او دریغ نمی کند؛ با حوصله کنارش می نشست و کتاب ها را با هم ورق می زدند.
پدرش رفته رفته او را با دنیای هنر آشنا کرد، چشم و گوشش را با نام ها و سبک ها و نقاشی ها الفت داد و تکنیک های نقاشی و نحوه استفاده از ابزارها را به او یاد داد.
مشوق دیگر واحد، مادرش است. زنی صبور که همه وجودش را وقف فرزندانش می کرد. به مجسمه های کوچک چینی و برنجی علاقه فراوانی داشت و با دقت از اشیا قدیمی نگه داری می کرد.
تحصیلات دوران متوسطه را در دبیرستان هدف دنبال می کند. مدیر مدرسه متوجه توانایی اش می شود، برای مسابقات کشوری دانش آموزان او را معرفی می کند. در رشته آبرنگ اول می شود و به اردوی رامسر می رود.
از جمله داوران آن سال غلامحسین نامی است که با واحد آشنا می شود و بعدها هم اوست که مشوق وی است تا در «هنرستان هنرهای زیبا» ثبت نام کند. سال ۱۳۴۷ وارد هنرستان می شود.
مرحوم مقیمی، محمود فرشچیان، علی قهاری، محمدابراهیم جعفری و بهرام عالیوندی از جمله اساتید سال های تحصیل او در هنرستان هستند.
سال ۱۳۵۲ اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری سیحون برگزار می کند. این دسته از آثار که شروع فعالیت حرفه ای او شمرده می شوند، مجموعه کارهایی با گرایش های آبستره و یا نیمه آبستره هستند که در آن ها از موتیف های ایرانی، به خصوص موتیف های دوران پیش از تاریخ در اِلمان های کوبیستی بهره برده است.
